- қолбала бүркіт
- Балапан кезінде ұядан алынып, қолда баулыған бүркіт.
Қуралұлы А. Қазақ дәстүрлі медениетінің энциклопедиялық сөздігі.— Алматы: «Сездік-Словарь» . 2007.
Қуралұлы А. Қазақ дәстүрлі медениетінің энциклопедиялық сөздігі.— Алматы: «Сездік-Словарь» . 2007.
қолбала — зат. Біреудің жетім қалған қызын бағып алады да, бойжеткен соң оны ұлына қосып, келін етіп алады. Соны «қолбала» дейді. Қазақ салтында қ о л б а л а н ы алған адам оны ерекше қастерлеп, үлде мен бүлдеге бөлеп өсіреді (А.Нүсіпоқасұлы, Ағаш бесік … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қолбала қымыз — (Шымк.: Шәу., Қызылқ.) таза, жақсы қымыз. Қ о л б а л а қ ым ы з базар қымызындай емес қой (Шымк., Қызылқ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ризаласу — (Рес., Сарат.) риза болу, келісу. Жаңбыршы әнеугүні бізге де қора қопсыны тазалайтын қолбала керек деп отыр еді, бүгін сөйлесейін, р и з а л а с с а хабарласайын. Ертеңнен Балабек қуаныш хабар әкелді, Жаңбыршы р и з а л а с ы п т ы (С. Мұқ., Өмір … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
күндікші — зат. Бір ақ күн жұмыс істейтін адам. Дегенмен біз қолбала сияқты к ү н д і к ш і м і з. Өйткені, жақсы істе, мейлі жаман істе – бәрібір, сол нарық төленеді (Қаз. әдеб., 19. 12. 1986, 2) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
уаз — I зат. Кабинасы брезентпен қапталған жеңіл машина; уазик. Сары кісі ұмтылып барып «У а з д ы ң» артын ашып, кішкентай қара қозыны суырып алды (М.Мәжитов, Аманғали, 252). Айдау қара жолмен жүйткіген «У а з д ы» көзім шалды (Бұл да, 253). II Уаз… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі